Forum Umocnionych w Chrystusie ;)

Dobre podejście do sprawy Skarpetkoo :*

:] teraz to już mi całkiem dobrze Smile

dziękuję :*

I tak ma być Wink

a mi nie jest do konca dobrze, ale damy rade.
jakos.

w chwili obecnej też nie jest mi JUŻ do końca dobrze... ale tutaj już mój wygląd nie ma nic wspólnego... chodzi o całkiem inną sprawę. Ale to nieważne...
będzie dobrze :] wiem napewno, że ja przeżyje. ale nie chcę ranić nikogo Sad

to takie trudne... zresztą, nieważne... wystarczy trochę czasu i wszystko się rozwiąże. Cierpliwości...

nie chcesz opowiedziec?

chciałabym, ale za dużo osób może to przeczytać... zresztą... sama do końca nie wiem o co chodzi... po prostu nie rozumiem. Ale kiedy będzie już wsyzstko wyjaśnione, to napewno Wam opowiem =*

mam nadzieje.
i sie pomodle=*

Tak naprawde nie wiem co mi jest... smutno mi.... złapał mnie dół... powinnam byc teraz w muzycznej, a mnie tam nie ma... i tak jakoś... pieprze to, nie radze sobie... znaczy tak:

Przestałam sobie ze wszystkim radzić... I jest mi smutno. i szczerze mówiąc przestałam wierzyć w szczęście... Skarpetkaa jest ewidentnym przykładem. Ale nie wnikajmy w szczegóły. Pozostańmy przy wersji, że interwały są poryte.

I że ja jestem poryta, łącznie z matmą, fizyką i całą resztą.

Mam wszystkiego dość... czemu?

Hmn...problem chyba tkwi głebiej w tobie. Cięzko jest pomóc, jeśli nie zna się kogoś osobiście. Hmn...zastanawiam się jak mogłabym ci pomóc. Domyślam się, że nie radzisz sobie ze szkołą? Jeśli tak, to powiem ci, że dobrym na to sposobem, jest większe wyluzowanie się(oczywiście, żeby tylko nie przesadzić w drugą stronę Wink

) i odpuszczenie sobie tego napięcia związanego z nauką. A jeśli nie radzisz sobie, bo właśnie sobie olewasz, to najlepszą mobilizacją jest coś takiego: Jak ci się nie chce, myślisz sobie...'aaa...mam czas...zaraz to zrobie...' to poprostu zatnij sie i powiedz sobie: 'NIE! Zrobie to od razu...i tak muszę to zrobić. Potem się polenie!' - U mnie zawsze to skutkuje....

A na doła najlepszy jest sok z pożeczek xD POLECAM ^ ^

Ja też mam doła od wczoraj....ale nie mój dół jest tutaj ważny więc go pomine Wink

Dziękuje kochana. Już mi lepiej, z resztą umówiłam się na spotkanie ze Skarpetkaą, więc pewnie udzieli mi się potem jej nastrój...

:*

No to super Wink

tak, miałyśmy pogadać, a co chwila zmieniałyśmy temat... dopiero potem udało nam się. Kiedy już powinnam iść do domu. i tym sposobem, zamiast o godz 19:15 byc w domu, byłam 0 g. 19:50 i dowiedziałam się, że tatuś ma moje "przepraszam" w d*pie O_o
heh, ale nie to mnie teraz martwi...
czasami myślę, że lepiej by było, gdyby mnie w ogóle nie bylo. Ale jestem, więc nie będziemy już tego zmieniać Razz

chociaz nie powiem, że czasem mam ochotę zniknąć, albo chociaż się wyprowadzić :/
tylko ze potem juz w ogole nie spotykałabym sie z BachAnką Sad

To przykre, że twój tata nie potrafii przyjąć twojej skruchy Confused

To jest dość poważny problem, bo obowiązkiem rodzica jest jak najbardziej rozumieć swoje dziecko i nie tylko karcić, ale przede wszystkim wybaczać! Ja miałam podobny problem...ale to już inna historia...

Nie znikaj... Nie obawiaj się życia....bo to naprawdę jest niepotrzebne....Musisz wierzyć w siebie i nie dać się zmartwieniom Wink

dzięki =*
ale dopóki ON się nie pozbiera, nie ma szans na to, że będę pewna siebie itp...